مطالعات اخیر نشان داده که تجربه احساسات عاشقانه در درجه اول وابسته به فعالیت سیستم پاداش مغز (که در اعتیاد به مواد مخدر نقشی اساسی دارد) است. این بدان معناست که زیربنای عصبی اعتیاد و عشق (و بسیاری تجارب احساسی دیگر) در مغز مشابه است. تجارب عاشقانه به صورت بنیادی وابسته به مناطق زیرقشری مغز (مغز قدیمی) است و همانند اعتیاد تا حدود زیادی خارج از کنترل فرایندهای عالی شناختی و اراده است. این خبر خوبی نیست وقتی ما بدانیم موقع جدایی و شکست عاطفی درگیر احساسات شدید و غیرقابل کنترل ترک می شویم یا وقتی بدانیم در رابطه ای طولانی به نوعی تحمل دچار شده و به مرور زمان احساسات عاشقانه اولیه مان را از دست خواهیم داد. بنابراین بسیار مفید خواهد بود اگر بتوانیم شدت احساسات عاشقانه مان را به صورت ارادی تحت کنترل داشته باشیم. نتایج مطالعات اخیر لانگسلاگ و همکارانش دربردارنده چنین نویدی است.
لانگسلاگ در مطالعات قبلی اثرات مفید و مخرب احساسات عاشقانه را بر پردازش شناختی نشان داده بود. در مقاله جدیدی که در نشریه پلاس وان چاپ شده، لانگسلاگ و وان استراین برای اولین بار با استفاده از تکنیک ERP نشان داده اند که تنظیم شناختی هیجانات عاشقانه امکان پذیر است و می توان با استراتژی های تنطیمی شناختی شدت پاسخ های هیجانی را، برای حفظ روبط طولانی مدت یا کنارآمدن با شکست های عاطفی، افزایش یا کاهش داد.
اطلاعات بیشتر:
http://neurosciencenews.com/love-psychology-neuroscience-5982/
گزارش این مطالعه اخیراً در نشریه PLOS ONE منتشر شده است.
◀️ چکیده و متن کامل???

⭐️Regulation of Romantic Love Feelings: Preconceptions, Strategies, and Feasibility⭐️
ABSTRACT:
Love feelings can be more intense than desired (e.g., after a break-up) or less intense than desired (e.g., in long-term relationships). If only we could control our love feelings! We present the concept of explicit love regulation, which we define as the use of behavioral and cognitive strategies to change the intensity of current feelings of romantic love. We present the first two studies on preconceptions about, strategies for, and the feasibility of love regulation. Questionnaire responses showed that people perceive love feelings as somewhat uncontrollable. Still, in four open questions people reported to use strategies such as cognitive reappraisal, distraction, avoidance, and undertaking (new) activities to cope with break-ups, to maintain long-term relationships, and to regulate love feelings. Instructed up-regulation of love using reappraisal increased subjective feelings of attachment, while love down-regulation decreased subjective feelings of infatuation and attachment. We used the late positive potential (LPP) amplitude as an objective index of regulation success. Instructed love up-regulation enhanced the LPP between 300–400 ms in participants who were involved in a relationship and in participants who had recently experienced a romantic break-up, while love down-regulation reduced the LPP between 700–3000 ms in participants who were involved in a relationship. These findings corroborate the self-reported feasibility of love regulation, although they are complicated by the finding that love up-regulation also reduced the LPP between 700–3000 ms in participants who were involved in a relationship. To conclude, although people have the preconception that love feelings are uncontrollable, we show for the first time that intentional regulation of love feelings using reappraisal, and perhaps other strategies, is feasible. Love regulation will benefit individuals and society because it could enhance positive effects and reduce negative effects of romantic love

لینک دریافت متن کامل??????
http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0161087
https://telegram.me/NeuropsychologyGroup